با نگاهی به رسانه های مجازی و غیر مجازی ، متوجه همگرایی عجیب آنان در کاشت بذر یاس و ناامیدی در جامعه و بخصوص نسل جوان می شویم. بنوعی که تا کنون همه کس و همه چیز در مسیر غلط پیش رفته است. اکنون نیز چنین می باشد.
هیچ روزنه ای برای بهبود وجود ندارد. لذا در خود فرو رفتن و فراموشی را بهترین گزینه برای رهایی تداعی می کنند.
ناگهان متوجه شدم برای به زانو در آوردن یک ملت و یا یک نسل جنگ های ویرانگر کارساز نمی باشند. ولی یاس و نا امیدی نه تنها یک ملت و یا یک نسل را به زانو در می آورد، بلکه داشته ها و افتخارات گذشته را نیز نزد آنان خیانت و یا جلوه ای از نادانی وانمود می کند.
همیشه بخاطر داشته باشید که افتخارات و دستاوردهای گذشته، حاصل تلاش صادقانه و متعلق به نسل های گذشته و آینده یک ملت می باشد.